بررسی تغییرات زمانی و مکانی کیفیت آب زیرزمینی با استفاده ازرویکرد ترکیبی منطق بول، فازی و زمین آمار (مطالعه موردی: دشت ورامین)

با توجه به رشد روز افزون جمعیت و کمبود منابع آب سطحی به خصوص در مناطق خشک و نیمه‌خشک و نیاز مبرم به تأمین آب باکیفیت مناسب جهت شرب و مصارف دیگر توجه به کیفیت منابع آب زیرزمینی دو چندان خواهد شد. در این پژوهش خصوصیات فیزیکوشیمیایی آب زیرزمینی دشت ورامین با تاکید بر مصارف آشامیدنی مورد مطالعه قرار گرفت و در این راستا از سه پارامتر TH، TDS و EC به عنوان عوامل محدود کننده جهت مصارف شرب استفاده شد. توزیع مکانی این سه پارامتر جهت تهیه تغییرات نقشه پهنه­بندی کیفیت آب زیرزمینی در یک دوره پنج ساله با استفاده از روش‌های میان­یابی به کمک ترکیب منطق بولن و فازی مورد بررسی قرار گرفت. روش‌های میان­یابی مورد استفاده در این مطالعه شامل روش‌های زمین آماری و روش‌های معین می‌باشد که به کمک آنالیز واریوگرافی و ارزیابی صحت نتایج بر اساس کمترین RMSE برای فرآیند مکان‌یابی آلاینده‌ها استفاده شدند. نتایج نشان داد که روش عکس فاصله در میان­یابی پارامتر TDS و EC نسبت به روش‌های زمین آماری برتری دارند. هم­چنین در برآورد پارامتر TH روش زمین آماری کوکریجینگ با استفاده از پارامتر کمکی Cl- بیشترین دقت را داشته است. نقشه‌های پهنه­بندی کیفی آب زیرزمینی تهیه شده از ترکیب منطق بولن و فازی نشان داد که نواحی غرب و جنوب غرب دشت بر اساس استاندارد آب آشامیدنی ایران، از لحاظ شرب نامطلوب است که بیش­ترین دلیل آن وجود پهنه‌های رسی نمکی با سولفات سدیم در این مناطق و ضخامت کم آبخوان در این قسمت می‌باشد.